လူသားဘဝမွာ လိုအပ္ခ်က္ ေတြက မ်ားျပားလြန္းပါတယ္။ ၿပီး ေတာ့ ဘယ္သူမဆို စိတ္ကူးယဥ္ တတ္ၾကတယ္။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေနထိုင္ခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီအခါ "ဘဝအေဖာ္မြန္" ဆိုတဲ့ စကားက လည္း အေရးပါလာပါတယ္။
သီခ်င္းေလး တစ္ပုဒ္ကို သြား သတိရမိပါတယ္။ "တူႏွစ္ကိုယ္တဲ အိုပ်က္မွာေနရ ေနရ ခ်စ္တာ ခ်စ္ တာပဓာန" ဆိုတာေလ။ ဒါဟာ အခ်စ္ရဲ႕ အေရးႀကီးမႈကို ေဖာ္ညႊန္း ေနတဲ့ ေတးစာသားပါ။ လူ႔ဘဝရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ထဲမွာ အခ်စ္ကလည္း မရွိမျဖစ္ ေနရာကေန ပါဝင္လာ ေတာ့တာေပါ့။
တကယ့္ဘဝမွာ တဲအိုပ်က္မွာ အတူတူေနဖို႔ ဆိုတာက စြန္႔စားရမွာ ပါ။ ဒါေပမဲ့ အခ်စ္က ခ်စ္သူေတြ ကို အခက္အခဲ ေတြရွိရင္ေက်ာ္ျဖတ္ ရဲတဲ့ သတိၲကို ေပးစြမ္းပါတယ္။ ဟိုးကမၻာဦးကတည္းကေန ဒီေန႔ ထက္ထိ အခ်စ္ဟာ ခ်ိဳၿမိန္တဲ့ ပန္းသီးတစ္လံုးျဖစ္ေနတုန္းပါပဲ။
တိုေတာင္းလွတဲ့ လူ႔ဘဝမွာ ေလာဘ၊ ေမာဟ၊ ေဒါသေတြနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ကုန္ ေနမယ္ဆိုရင္ အကုသိုလ္ပဲ ျဖစ္ေနမွာပါ။ ေဆး ပညာ ေတြ႔ရွိခ်က္ ေတြကလည္း စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ဟာ စိတ္တိုေနရင္၊ ေဒါသထြက္ေနရင္ စိတ္ဖိစီးမႈျဖစ္ ေစတဲ့ ေဟာ္မုန္းေတြကို လူ႔ခႏၶာ
ကိုယ္က ထုတ္ေပးပါသတဲ့။ အဲလို မဟုတ္ဘဲ စိတ္ၾကည္ေနရင္၊ ခ်စ္ျခင္းခံစားခ်က္ေတြ ရွိေနရင္ က်န္းမာေရးကို အေထာက္အကူျပဳ တဲ့ ေဟာ္မုန္းေတြကို ထုတ္ေပးပါသ တဲ့။
ဘာသာေရး ႐ႈေထာင့္က ၾကည့္ရင္လည္း ဘာသာတရားတိုင္း က ခ်စ္ျခင္းေမတၲာကို အေလးထား ဖို႔ သြန္သင္တာေတြ႕ရပါတယ္။ လက္ရွိအခ်ိန္မွာ ကမၻာႀကီးေပၚမွာ စစ္ပြဲေတြျဖစ္ေနတာဟာ ခ်စ္ျခင္း ေမတၲာကို အေလးမထားၾကလို႔ပါ ပဲ။ ေန႔စဥ္ရွင္သန္မႈအတြက္ မျဖစ္မ ေန ထမင္းစားရသလို၊ ေရေသာက္ ရသလို ခ်စ္ျခင္းလိုအပ္ပါတယ္။
"ခ်စ္လွ်င္ အက်ိဳး၊ မုန္းလွ်င္ အျပစ္" ဆိုတဲ့ စကားလိုပါပဲ။ လူတစ္ေယာက္ဟာ သူခ်စ္တဲ့သူ လုပ္သမွ် အေကာင္းထင္ပါတယ္။ ကိုယ့္အေပၚ ဆိုးရင္လည္း "ႏြဲ႔ဆိုး ဆိုးတာပဲေလ"ဆိုၿပီး ခြင့္လႊတ္ပါ တယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ စိတ္ဆိုး၊ စိတ္ေကာက္ၾကလို႔ ေခ်ာ့ရ တာကလည္း အရသာတစ္မ်ိဳးေပါ့။ သူ႔လိုအပ္ခ်က္ကို ဘယ္လိုျဖည့္ ဆည္းေပးရမလဲလို႔ စဥ္းစားေန တတ္တယ္။
ခ်စ္ေနၾကရာကေန မုန္း သြားၾကရင္ေတာ့ အဲဒါနဲ႔ဆန္႔ က်င္ဘက္လို႔သာ မွတ္ေပေတာ့။ ကိုယ္မုန္းသြားတဲ့သူ (ဒါမွမဟုတ္) ကိုယ္မုန္းတဲ့သူ ဘာပဲလုပ္လုပ္ ေကာင္းတယ္လို႔ကိုမထင္ေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္အခ်စ္နဲ႔ အမုန္းဟာ နယ္နိမိတ္ မ်ဥ္းပါးပါးေလးပဲ ျခားေန တာပါ။
တစ္ခုေတာ့ရွိပါရဲ႕ "ေမတၲာ ေပးမွ ေမတၲာရ" ဆိုတဲ့ စကားလိုပဲ ကိုယ့္ကိုေတာ့ သူမ်ားခ်စ္တာ ခံခ်င္တယ္။ ကိုယ္ကေတာ့ ဘယ္သူ႔ မွ မခ်စ္တတ္ဘူးဆိုရင္ ဘယ္လို လုပ္ၿပီး တရားမွ်တေတာ့ပါမလဲ။ လူအခ်င္းခ်င္း မဆိုထားနဲ႔ တိရစာၦန္ ေတြအေပၚ ေမတၲာထားရင္ေတာင္ တိရစာၦန္ေတြက ကိုယ့္ကိုျပန္ၿပီး ေမတၲာထားပါတယ္။ အိမ္ေမြး တိရစာၦန္ေတြက အစေပါ့။
သမိုင္းမွာ ျပန္ၾကည့္ရင္လည္း အခ်စ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ကဗ်ာေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ႐ိုးအီမသြားပါဘူး။ အိုမာခရမ္၊ ခရစၥတီနာ႐ိုဆက္တီ၊ ရာဘင္ျဒာနတ္တဂိုးတို႔ရဲ႕ အခ်စ္ ကဗ်ာေတြကို ႏွစ္ႏွစ္သက္သက္ ဖတ္႐ႈေနၾကတုန္းပါပဲ။ ျမန္မာ့ စာေပသမိုင္းမွာလည္း နတ္သွ်င္ ေနာင္ဟာ တစ္ဖက္ကၾကည့္ရင္ ေပၚတူဂီေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းခဲ့တဲ့ အတြက္ သစၥာေဖာက္၊ တစ္ဖက္က ၾကည့္ရင္ ဓာတုကလ်ာကို အခ်စ္ ႀကီးခ်စ္ရွာတဲ့ ကဗ်ာဆရာတစ္ ေယာက္ပါ။ စာဆိုရွင္ မယ္ေခြ ကေတာ့ "မဝယ္ဘူးမယ္ခူးတဲ့ ဖက္စို" အစခ်ီၿပီး သူ႔ခ်စ္သူအတြက္ ေဆးလိပ္ကို ကိုယ္တိုင္လိပ္ေပးတဲ့ အေၾကာင္း ကဗ်ာေရးခဲ့ပါတယ္။
ကဗ်ာဟာ လူသားေတြရဲ႕ ရင္ ထဲကအသံပါ။ ဒါေၾကာင့္အခ်စ္ အေၾကာင္း ေရးတဲ့ကဗ်ာေတြဟာ ရင္နဲ႔ခံစားေရးရတာခ်ည္းပါပဲ။ အနည္းဆံုးေတာ့ ဘယ္သူမဆို ရင္ခုန္တတ္စအရြယ္မွာ ဒိုင္ယာရီ ထဲမွာ ကဗ်ာေလးေတြ ေရးဖြဲ႕ခဲ့ ၾကမွာပါပဲ။ ဒီကဗ်ာေလးေတြဟာ သာမန္လို႔ ထင္ရေပမယ့္ ေနာင္တစ္ ခ်ိန္မွာ ျပန္ဖတ္ၾကည္႔ရင္ ႏွစ္သက္ စရာ၊ အမွတ္ရစရာေကာင္းေနပါ လိမ့္မယ္။
စာေရးသူရဲ႕ အျမင္ကေတာ့ အခ်စ္ကဗ်ာေရးၾကတာကို အား ေပးပါတယ္။ ဒါဟာ ကေလးက လားလုပ္ရပ္မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္ရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို ဘယ္သူ႔ကိုမွ ထုတ္ ေဖာ္မေျပာခ်င္ရင္ကဗ်ာအျဖစ္ ခ်ေရးတာအေကာင္းဆံုးပါပဲ။ ဝါရင့္ ကဗ်ာဆရာ / ဆရာမေတြမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္သူမဆို ကဗ်ာ ေရးႏိုင္ပါတယ္။ ခ်စ္ျခင္းက ေပးတဲ့ အခြင့္အေရးလို႔ေတာင္ေျပာႏိုင္ပါ တယ္။
ကဗ်ာေတြကလို တကယ့္ ဘဝမွာ သစၥာရွိရွိနဲ႔ ခ်စ္သြားဖို႔က လည္းအေရးႀကီးပါတယ္။ တစ္ ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္သြားၾကရင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး သည္းခံခြင့္လႊတ္တတ္ဖို႔လိုပါတယ္။ အေသးအဖြဲ အခက္အခဲေတြကို ညည္းညဴမေနဘဲ ႏွစ္ေယာက္အတူ ေျဖရွင္းဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒါမွသာ လက္ထပ္ၿပီးတဲ့အခါ ေတြ႕ႀကံဳရႏိုင္တဲ့ အခက္အခဲေတြကို ရင္ဆိုင္ႏိုင္မွာ ပါ။ ကိုယ့္ခ်စ္သူအေပၚ ဂ႐ုစိုက္ဖို႔ လည္း ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့လိုက္ပါနဲ႔။ လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္ထိုင္တဲ့ အခါမွာ ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အေအးဆိုင္ထိုင္တဲ့ အခါမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ခ်စ္သူ႔ အႀကိဳက္ ကို မွတ္ထားသင့္ပါတယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းတဲ့၊ ကဗ်ာဆန္တဲ့ ခ်စ္သူဘဝကို ဖန္တီး ဖို႔က ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္စလံုးရဲ႕တာ ဝန္ပါ။ ကဗ်ာေလးေတြလို လွပတဲ့ ခ်စ္သူတို႔ရဲ႕ လမ္းကို သစၥာရွိမႈ၊ နားလည္မႈ ၊ ၾကင္နာမႈတို႔နဲ႔သာ ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္မွာပါလို႔ ေျပာပါရ ေစလား။
ပန္းပြင္ကဗ်ာ, 8 Day Journal မွ သိသမွ် ။
No comments:
Post a Comment