တစ္ခ်ိဳ႔က “ရုိးလြန္းရင္ အ တယ္”လုိ႔
ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။မအ ပါဘူး။
႐ုိးသားျခင္းဆုိတာ ”ဂုဏ္” တစ္ခုပါပဲ။
အမွန္ေတာ့ မရုိးမသား လည္တဲ့သူကသာ
တကယ္အ တာပါ။ တစ္ခ်ိဳ႔ ရုိးသားမႈမရွိ
ကုိယ့္ကုိကုိယ္ အဟုတ္ထင္ၿပီး လုပ္ခ်င္သလုိ
လုပ္ကာ အမ်ားအျမင္မွာ လည္တယ္လုိ႔
ထင္ခံေနၾကရတဲ့ သူေတြဟာ
ကုိယ့္လုပ္ရပ္နဲ႔ကုိယ္ ဝဋ္ျပန္လည္တာ၊
သံသရာျပန္လည္တာ စတာေတြ ျဖစ္လာၿပီး
ရုိးဂုဏ္ေပ်ာက္ကာ တန္ဘုိးဂုဏ္ေမွာက္
ကုန္ၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
မရုိးမသား လည္လြန္းအားႀကီးတဲ့
သူေတြကသာ တကယ့္ “လူအ”ေတြပါ။
ရုိးသားမႈ ရွိေနတဲ့သူအတြက္ကေတာ့
အမ်ားအျမင္မွာ ဘယ္လုိပဲ အ တယ္
ထင္ထင္ သူ႔အသြင္နဲ႔သူ၊ သူ႔ယုံၾကည္မႈနဲ႔သူ၊
သူ႔ဂုဏ္နဲ႔သူ ရွိေနၿပီးသား ျဖစ္တဲ့အတြက္
မဟုတ္တာလည္းမလုပ္၊ ရွိတာေလးနဲ႔
႐ုိးကုတ္ၿပီး အဖုိးအထုပ္ အျပည့္နဲ႔
အက်င့္တရားကုိ အေျခခံ အေျဖမွန္ေအာင္
ႀကိဳးစားၿပီး ဝဋ္လည္မယ့္အလုပ္၊
သံသရာလည္မယ့္ အလုပ္ေတြကုိ
မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။
အဲဒီလုိ ဝဋ္ေတြ၊ သံသရာေတြကုိ
မလည္ေစခ်င္လုိ႔ ရုိးသားမႈနဲ႔ ဘဝကုိ
တည္ေဆာက္ထားတဲ့ သူေတြမွသာ
တကယ့္ကုိလည္တဲ့ လူလည္ေတြပဲ
ျဖစ္ပါတယ္။
စိတ္ဓာတ္နဲ႔ လုပ္ရပ္မလည္၊
အက်င့္သိကၡာပုဒ္ကုိ အလယ္မွာထိန္း၊
ရုိးသားျခင္းဆုိတဲ့ ဂုဏ္ေတြကိန္းေနမွေတာ့
ဒီလူေတြေလာက္ လည္တဲ့သူေတြ
ေလာကမွာ ရွိမယ္ေတာင္ မထင္ေတာ့ပါဘူး။
ရုိးသားတဲ့သူေတြကသာ
တကယ့္လူလည္ေတြပါ။
ေမတၱာျဖင့္
မနာပဒါယီ အရွင္ဝိစိတၱ (ဒုိက္ဦး)
Dr Shwe Tun facebook မွ သိသမွ် ။
No comments:
Post a Comment