အိပ္ရာႏိုးေတာ့
ကမန္းကတန္း ကိုယ့္႐ုပ္ကေလးကိုယ္ မွန္ထဲေျပးၾကည့္မိ
အေကာင္းအတိုင္းျမင္မွ
“ေကာင္းေသာမနက္ခင္းပါ ကမ ၻာႀကီး”
အဲသလို
ႏႈတ္ခြန္းဆက္ရတယ္၊
ၿပီးမွ
တျပန္႔တေျပာ ေကာင္းကင္ျပာႀကီးကိုေငး၊
ႏွစ္ေတြ ပ်င္းစရာ ပ်စ္ခဲေနပံုကိုေငး၊
ၿပီးမွ ကုလားထိုင္တစ္လံုးမွာ အက်အန၀င္ထိုင္
အရသာကုန္သြားတဲ့ ႀကိတ္ဖတ္လို
ဘ၀တစ္ခု ဖြဲ႔တည္ေနပံုကို ၿမံဳ႕ေနမိျပန္ေပါ့၊
တစ္ေန႔ ၿပီး တစ္ေန႔
တစ္ကိုယ္ရည္လံုၿခံဳဖို႔
ရာသီဥတုေတြကိုပဲ နားစြင့္ေနခဲ့ရ၊
ခ်စ္ဖို႔ မုန္းဖို႔ ေမးထူးေခၚေျပာဖို႔
ကၽြန္ေတာ့္မိတၱဴမ်ား ပြားပြားလာခဲ့ရ၊
ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုးအိပ္မက္မ်ား
နံနက္ခင္းထဲထြက္က်လာတဲ့သတင္းေတြရဲ႕ေရွ႕မွာ
အထိတ္တလန႔္ က်ံဳ႕၀င္ခဲ့ရ၊
စိတ္ကို ႀကိဳးျဖည္ထားလိုက္ရတယ္၊
အလိုမတူေသာ္လည္း
ဒီဘ၀ ဒီတစ္သက္မွာ
ဒီဇာတ္႐ုပ္နဲ႔ပဲ သဘာ၀က်ခဲ့ရၿပီ၊
အဓိပၸါယ္အသစ္ေတြ
လြဲမွားေပါက္ေရာက္ေနတဲ့မနက္
ဖြဲ႔ဆိုဖို႔ရာ
ဒီထက္မစြမ္းသာလို႔မို႔
ျပက္လံုးအေဟာင္းနဲ႔ပဲ ရယ္ေမာလိုက္မိေပရဲ႕ ။ ။
ဘုန္းသက္ပိုင္
၁၉၉၈
အလၤကာ မွ သိသမွ်။
ကဗ်ာေလးဖတ္သြားပါတယ္ :)
ReplyDelete