အဓိကကေတာ့ အခုခ်ိန္မွာေပါ့ ကြ်န္မတို႔ ျဖတ္သန္းလာတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳအရ ကိုယ့္ဘဝကို ကိုယ္ေက်နပ္တယ္။ ကိုယ့္အလုပ္ကို ကိုယ္ေက်နပ္တယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ ေနတတ္တဲ့ အတြက္ သူမ်ားေတြ ထက္လည္း ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီႏွစ္ပိုင္း အတြင္းမွာ မေပ်ာ္ရႊင္ရဆံုး၊ စိတ္အပင္ပန္း ရဆံုးက ျပည္တြင္းစစ္ ေတြပါပဲ။ အဲဒီျပည္တြင္း စစ္ေတြ အျမန္ဆံုး ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေစ ခ်င္ပါတယ္။ ေသးေသးေလးျဖစ္ေနတဲ့ စစ္ေတြက အႀကီးႀကီးျဖစ္လာ တယ္။ ရပ္ေတာ့မလို ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ရွည္ၾကာ လာတယ္။ လူေတြေသ ေၾကပ်က္စီးရတဲ့ အေရအတြက္ ေတြပိုမ်ားလာတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အမႈအခင္း၊ အေရးအခင္းနဲ႔ သူ႔လက္ညႇိဳးထိုး၊ ကိုယ့္လက္ညႇိဳးထိုးနဲ႔ အရမ္းလည္း ႐ႈပ္ေထြးလာတယ္။ အဲဒီကိစၥေတြက ကြ်န္မတို႔လည္း လိုက္မမီဘူး။ ကြ်န္မတို႔လည္း မတတ္သာဘူး။
ဒါေပမဲ့ စိတ္ထဲမွာ ရွိတာက ကြ်န္မတို႔ႏိုင္ငံကို
ၿငိမ္းခ်မ္း ေစခ်င္တယ္။ ဒါက ကြ်န္မရဲ႕ ဆႏၵပါ။ တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာက လုပ္ပိုင္ခြင့္ ရေစဦးေတာ့ ႏိုင္ငံေရးကိုေတာ့ လုပ္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အမ်ိဳးသားေရးကိုပဲ လုပ္ျဖစ္မွာပါ။ ႏိုင္ငံသား တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ ႏိုင္ငံသားတိုင္းရဲ႕တာဝန္ျဖစ္တဲ့ အမ်ိဳး သားေရး ေပါ့ေနာ္။ အမ်ိဳးသားေရးရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ေလး အတိုင္းပဲ အမ်ိဳးသားေရးပဲ လုပ္ျဖစ္မွာေပါ့။ ကိုယ္ကြ်မ္းက်င္တဲ့ အပိုင္းကေနၿပီးေတာ့ ကူညီရမယ့္ အရာ၊ ျဖည့္ဆည္း ရမယ့္အရာ၊ ဦးေဆာင္ရမယ့္ အရာရွိ ခဲ့ရင္ အမ်ိဳးသားေရး ေနရာကပဲ ကူညီျဖည့္ဆည္း ဦးေဆာင္ ေပးသြားမွာပါ။
8DAY JOURNAL မွ သိသမွ် ။
No comments:
Post a Comment