ကိုယ္က်င့္တရား

လူသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အေျခခံျပည့္စံုရမယ့္အရည္အခ်င္းဟာ ကိုယ္က်င့္တရားျဖစ္ပါတယ္.... ကိုယ္က်င့္တရားကို အက်ယ္ခ်ဲ႕ရင္ ထုတ္ႏုတ္ညႊန္းဆုိစရာ အေၾကာင္းအခ်က္ေတြအမ်ားႀကီးပါပဲ.. တကယ့္တကယ္ေတာ့ ကိုယ္က်င့္တရားဟာ အသိနဲ႔သတိတုိ႔ကတစ္ဆင့္ ဆင့္ပြားလာတာလုိ႔ဆုိႏုိင္ပါတယ္... ေကာင္းတာကို ေကာင္းမွန္း မေကာင္းတာကို မေကာင္းမွန္းသိတာက အသိျဖစ္ပါတယ္... တစ္နည္းအားျဖင့္ အမွားအမွန္ကို ေဝဖန္ပိုင္းျခားသိျမင္တဲ့ အသိကိုဆုိလုိတာျဖစ္ပါတယ္...

သတိကေတာ့ ကိုယ္လုပ္သမွ် စိတ္ထဲျဖစ္သမွ်ကို တစိုက္မွတ္မွတ္သိရွိေနတာျဖစ္ပါတယ္... သိရွိမႈရဲ့ေနာက္မွာ ထိန္းသိမ္းမႈသေဘာကလည္း တြဲလ်က္ပါရွိပါတယ္.... အေတြးထဲမွာ မေကာင္းတဲ့စိတ္ျဖစ္လာရင္ ျဖစ္မွန္းသိမယ္... ထိန္းသိမ္းမယ္... မလုပ္သင့္တစ္ခုကို မလုပ္သင့္မွန္းသိမယ္... သိတာနဲဲ႔မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းမယ္... လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တာကိုလည္း အခ်ိန္နဲ႔တေျပးညီလုပ္ႏုိင္ဖို႔ သိေနမယ္... လုပ္ေနမယ္ဆုိရင္ သတိရွိတာပါပဲ...

ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းမြန္တဲ့သူဟာ အသိနဲ႔ သတိကို ဟန္ခ်က္ညီညီထိန္းသိမ္းႏုိင္သူပါပဲ... လူဆုိတဲ့သေဘာကေတာ့ မေကာင္းမႈမွာ ေမြ႔ေလ်ာ္ပါတယ္... မေကာင္းတဲ့ဖက္မွာအားသန္ပါတယ္... မေကာင္းတာကို မေကာင္းမွန္းသိတဲ့သူဟာ အသိတရားရွိတဲ့သူျဖစ္ပါတယ္... မေကာင္းမွန္းသိထားတဲ့အရာကို မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ထိန္းႏုိင္တဲ့သူဟာ သတိတရားရွိတဲ့သူျဖစ္ပါတယ္.... ဒါေၾကာင့္ အသိတရားနဲ႔ သတိတရားရွိတဲ့သူ... မေကာင္းမႈမွ ကိုယ္ႏႈတ္ႏွလံုးသံုးပါလံုး ေရွာင္ၾကဥ္ႏုိင္တဲ့သူဟာ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းမြန္သူျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္...

ကိုယ္ႏႈတ္ႏွလံုးသံုးပါးမွာ ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔အခက္ခဲဆံုးကေတာ့ စိတ္ႏွလံုးပဲျဖစ္ပါတယ္... ဒီအခ်က္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဥပမာျပစရာကေတာ့ အားလံုးနဲ႔ရင္းႏွီးၿပီးသားျဖစ္တဲ့ ေဆာ့ခေရးတီးစ္ ဆိုတဲ့ ေတြးေခၚပညာရွင္ႀကီးပါပဲ... တစ္ေန႔မွာ ေဆာ့ခေရးတီးစ္ရဲ့ တပည့္ေတြက သူ႔ကိုလာေျပာပါတယ္... အဂၤါဝိဇၨာပညာရွင္ေတြရဲ့အဆုိအရ
ဆရာ့ရဲ့ပံုပန္းသြင္ျပင္ဟာ လူဆိုးလူမိုက္ေတြရဲ့ လကၡဏာေတြနဲ႔ ကိုက္ညီေနတယ္လို႔ လူေတြေျပာေနၾကတယ္ေပါ့... ဆရာ့ရဲ့႐ိုးသားျဖဴစင္မႈကို သူတုိ႔သိၿပီးသားျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲ့ဒီလူေတြနဲ႔ စကားမ်ားအျငင္းပြားခဲ့ရေၾကာင္း ျပန္ေျပာျပပါတယ္...

အဲ့ဒီမွာ ေဆာ့ခေရးတီးစ္ကျပန္ေျပာတယ္... လူေတြေျပာၾကတဲ့အခ်က္က မမွားပါဘူးတဲ့... သူတုိ႔ေျပာတဲ့အတိုင္း သူ႔မွာ မေကာင္းတဲ့စိတ္ေတြ အၿမဲျဖစ္ေပၚေနပါတယ္.... ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒီမေကာင္းတဲ့စိတ္ေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ လက္ေတြ႔မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းႏိုင္တာေၾကာင့္ သူ႔ရဲ့ကိုယ္က်င့္သီလျဖဴစင္ေနတာပါလုိ႔ ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္... ဒီအျဖစ္အပ်က္ကလည္း ပါးစပ္ရာဇဝင္ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္... ဒါေပမဲ့ေတြးစရာအခ်က္ေတြက အမ်ားႀကီးပါပါတယ္...

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာအယူအရ ကိေလသာအလံုးစံုကင္းစင္ဖို႔ဆုိရင္ ဘုရား၊ ပေစၥကဗုဒၶါနဲ႔ ရဟႏာၱေတြလုိမ်ိဳး အာသေဝါတရားကုန္ခမ္းတဲ့သူေတြမွသာျဖစ္ႏုိင္တာပါ... သာမန္ပုထုဇဥ္လူသားေတြမွာေတာ့ မေကာင္းတဲ့စိတ္... ကိေလသာစိတ္ေတြဟာ ေတြးဆလို႔မရႏုိင္ေအာင္ အမ်ားအျပားရွိပါတယ္... ဒါေၾကာင့္ မေကာင္းတဲ့စိတ္ေတြ မျဖစ္လာေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ဖို႔ဆုိတာ လံုးဝမျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး... ျဖစ္လာတဲ့ ကိေလသာစိတ္ကို သိရပါမယ္... သတိနဲ႔ပယ္ဖ်က္ရပါမယ္.... ဒါဆုိရင္ေတာ့ မေကာင္းမႈဟာ ကိုယ္နဲ႔ ႏႈတ္ဆီကို ဆက္မကူးလာပဲ စိတ္ထဲမွာသာေပ်ာက္ျပယ္သြားပါလိမ့္မယ္... ဒီလုိထိန္းႏုိင္ျခင္းဟာ ကိုယ္က်င့္သီလရွိျခင္း... ကိုယ္က်င္တရားေကာင္းမြန္ျခင္းပါပဲ...

ကိုယ္က်င့္တရားဆိုတာ ကိုယ္တုိင္က်င့္ရတဲ့ တရားျဖစ္ပါတယ္... တျခားဘယ္သူကမွ ကိုယ့္ကိုလာေပးလို႔မရပါဘူး... ကိုယ္တိုင္သိ ကိုယ္တိုင္လုပ္ ကိုယ္တိုင္က်င့္မွသာ ကိုယ္က်င့္တရားျပည့္စံုတဲ့သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္... ကိုယ္က်င့္တရားကို တိုင္းတာသတ္မွတ္ဖို႔ စံႏႈန္းေတြကလည္း ကိုယ့္စိတ္ႏွလံုးအတြင္းမွာပဲရွိပါတယ္... လူအမ်ားေရွ႕မွာ သူေတာ္ေကာင္းေယာင္ေဆာင္ေနေပမဲ့ ကိုယ့္စိတ္ရဲ့ မေကာင္းတဲ့အေတြးအႀကံေတြကို ကိုယ္တုိင္အသိဆံုးျဖစ္ပါတယ္... အဲ့ဒီမေကာင္းတဲ့စိတ္ေတြကို ဘယ္လိုထိန္းသိမ္းႏုိင္မလဲဆုိတာဟာ သင့္ရဲ့ ကိုယ္က်င့္တရားကို အဆံုးအျဖတ္ေပးတဲ့အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္...

မေကာင္းတဲ့အေတြးအႀကံဆုိတာ ပုထုဇဥ္လူသားတုိင္းျဖစ္တတ္လို႔ ဒီလိုေပၚလာတာတဲ့အတြက္ ကိုယ့္ကိုအျပစ္တင္ေနစရာမလိုပါဘူး... ကိုယ္က်င့္တရားဆိုတာ အေတြးေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး အေျပာနဲ႔အလုပ္ကို ေစာင့္စည္းတဲ့သေဘာျဖစ္ပါတယ္... လူအမ်ားက သူေတာ္ေကာင္းသတ္မွတ္တာခံေနရေပမဲ့ ကိုယ့္စိတ္ထဲ ေဖာက္ျပန္ေျပာင္းလဲေနတာကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ပဲ သိႏိုင္ပါတယ္... ေရွ႕တစ္မ်ိဳးကြယ္ရာတစ္မ်ိဳးလုပ္ေနရင္ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းမြန္တဲ့သူမျဖစ္လာႏုိင္ပါဘူး...

ကိုယ္တုိင္မေကာင္းတဲ့သူကလည္း တျခားသူေတြကိုဆံုးမပဲ့ျပင္ဖုိ႔မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး... ကိုယ္တိုင္ကစံနမူနာျပေနျပႏုိင္မွသာ အမ်ားတကာရဲ့ေလးစားခ်စ္ခင္မႈကို ရပါလိမ့္မယ္... ကိုယ္ေျပာတဲ့စကားလည္း ထိေရာက္လာပါလိမ့္မယ္... လူေတြဟာ ကိုယ္တုိင္သာ ကိုယ္က်င့္တရားမေကာင္းခ်င္ေနမယ္ ကိုယ္က်င့္တရားမေကာင္းတဲ့ တျခားသူနဲ႔ေတာ့ အဆက္အဆံမလုပ္ခ်င္ၾကပါဘူး... စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးနယ္ပယ္မွာလည္း ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းတဲ့သူေတြနဲ႔သာ ေရရွည္လက္တြဲလုပ္ေဆာင္ၾကတာကို ေတြ႔ျမင္ေနၾကရပါတယ္...

တကယ္ေတာ့ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းဖုိ႔လုိတယ္ဆိုတာ လူတိုင္းသိၿပီးသားအခ်က္ျဖစ္ပါတယ္... ဒါေပမဲ့ ဘာေၾကာင့္ ကိုယ္က်င့္တရားယုိယြင္းမႈေတြ ေဖာက္ျပန္မႈေတြရွိေနရတာပါလဲ... အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ အစမွာေျပာခဲ့သလို အသိနဲ႔သတိမရွိတာပါပဲ... တစ္နည္းအားျဖင့္ေျပာရင္ အမွားအမွန္ေဝဖန္ပိုင္းျခားႏုိင္တဲ့ ပညာခ်ိဳ႕တဲ့လုိ႔ျဖစ္ပါတယ္... ပညာဆိုတဲ့ေနရာမွာလည္း အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းပညာ... စာေပပညာကို ဆိုလိုတာမဟုတ္ဘဲ အမွားအမွန္ခြဲျခားႏုိင္တဲ့ ပညာအစစ္ကိုသာ ဆုိလုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္...

ဒါေၾကာင့္ စာဖတ္သူမ်ားအေနနဲ႔လည္း မိမိရဲ့စိတ္မွာ မေကာင္းတဲ့အေတြးအႀကံေတြေပၚလာခဲ့ရင္ သတိတမံ၊ ဥာဏ္ေျမကတုတ္၊ ပညာနဲ႔ခၽြန္းအုပ္ ဆိုသလို အမွားအမွန္ကို ေဝဖန္ပိုင္းျခားၿပီး ဥာဏ္နဲ႔ဆင္ျခင္ကာ မိမိကိုယ္ကိုထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ဖို႔လုိပါမယ္... ဒါမွသာ ေလာကအလယ္မွာ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းမြန္တဲ့သူအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳၿပီး ေလးစားခ်စ္ခင္ျခင္းခံရပါလိမ့္မယ္... လူအမ်ားရဲ့ အားကုိးယံုၾကည္မႈ... ေလးစားခ်စ္ခင္မႈရတဲ့သူဟာ ဘယ္အလုပ္မ်ိဳးကိုမဆို ေအာင္ျမင္ေအာင္ အလြယ္တကူလုပ္ေဆာင္ႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္...


ႏႈိင္းရင့္ေႏြမွ သိသမွ် ။