ပံုေလးက ရယ္စရာလုိလိုနဲ႔ အမွန္ေတာ့ အဓိပၸါယ္ေတြ အမ်ားၾကီး ျပည့္ နက္ ေနပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ လက္ရွိ ျမန္မာျပည္ အေနအထားနဲ႔ တိုက္ဆိုင္ေနလားေပါ့။
ပံုမွာကေတာ့ ေလွတစ္စီး အတူတူစီးလို႔ေနေပမယ့္ တစ္ေယာက္ တစ္ေလွ ျဖစ္ေအာင္ ပညာျပ လုပ္ယူေနၾကပါတယ္။
ဒီလိုပါပဲ လက္ရွိျမန္မာျပည္မွာ လူေတာ္၊ လူတတ္၊ ပညာရွင္မ်ား ထြန္းကား ပါတယ္။ ဘယ္နယ္ပယ္ကိုရယ္လို႔ မဆုိလိုပါ။ နယ္ပယ္က႑ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားမွာကိုပါ။ စီးပြားေရး၊ ေဆးပညာ၊ အိုင္တီ၊ နည္းပညာ၊ အင္ဂ်င္နီယာ၊ သိပၸံ အစရွိသျဖင့္ က႑တိုင္းမွာ တစ္ခ်ိန္တုန္းက ပညာရွင္ေပါင္း ေျမာက္ မ်ားစြာ ထြန္းကားပါတယ္။ သု႔ိေပမယ့္ လူနည္းစု ေလးပါ။
အမ်ားစုက ကိုယ္ေလွကိုယ္စီး ခရီးထြက္သြားၾကပါတယ္။ ဒါကလည္း သူတို႔ အျပစ္လို႔ ရာခိုင္ႏွုန္းအျပည့္ေျပာလို႔ မရပါဘူး။ တံငွာစကားပံု တစ္ခု အတိုင္းေပါ့။ ငါးခံုးမ တစ္ေကာင္ေၾကာင့္ ေလွတစ္လံုးပုပ္ရသတဲ့။ ပုပ္ရမယ့္အတူတူ တစ္ေလွတည္း ဖန္တီးလို လုိရာခရီး ဆန္႔သြားသူမွာ အျပစ္ မရွိပါဘူး။
အဆိပ္မိတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေရွာင္တိမ္းလို႔ အျခားထြက္သြားသူမွာ အျပစ္ မရွိပါဘူး။ သုိ႔ေပမယ့္ မသြားတတ္၊မလာတတ္၊ အားကိုးရာမဲ့တဲ့ ကေလးငယ္ မ်ားအတြက္ ကေတာ့ ရင္ေလးစရာေပါ့။ ျမန္မာျပည္ကို အဆိပ္မိတယ္လို႔ စာေရးသူ မႏွိုင္းပါဘူး။ ျမန္မာျပည္က ခုမွ တံခါးစဖြင့္ေပးလိုက္တဲ့ တစ္ပိုင္တစ္ႏိုင္ ေနရာေလး တစ္ခုေပါ့။
ဒီလိုပါပဲ။ လက္ရွိ ျပည္တြင္းမွာ Human Resource ဟာ Develop ျဖစ္ေန ေပမယ့္ အကန္႔အသတ္ ရွိေနပါတယ္။ မ်က္လံုးခြဲစိတ္ျပီး တဲ့ လူနာ တစ္ေယာက္ လမ္းစေလွ်ာက္ဖုိ႔အတြက္ ေဘးမွာ အေဖာ္လို သလိုပါပဲ။ ျမန္မာျပည္ ေခတ္မွီဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္ဖို႔အတြက္ ျပည္တြင္းက ရွိေနတဲ့ လူသားအရင္းအျမစ္နဲ႔ပဲ
ၾကိဳးစားစြမ္းေဆာင္ရတာ အင္မတန္ ခဲယဥ္းပါတယ္။
ျပည္ပက အတတ္ပညာရွင္ေတြ အလံုးလိုက္ အရင္းလိုက္ ဝင္လာတဲ့ အခါ အရည္အခ်င္း Gap ကြာဟမွုၾကီး ျဖစ္ လာႏိုင္ျပီး ျပည္တြင္း က ႏိုင္ငံ သား ေတြရဲ ႔ ရပိုင္ခြင့္၊ ရလဒ္ေတြ ဆံုးရွံုးႏိုင္ ပါတယ္။ ေနာက္ တစ္ခ်က္က ကိုယ့္ေျမမွာ လယ္လာစိုက္တဲ့ သူ႔ဆီမွာ အလုပ္ဝင္လုပ္ရသလိုေပါ့။ လခစားဘဝက မတက္ပါဘူး။
အနီးစပ္ဆံုး ဥပမာ ေပးပါ့မယ္။ ျပည္ပ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ စက္ရံုၾကီးေတြ ျမန္မာျပည္လာမယ္။ ဆက္သြယ္ေရး ကုမၼဏီေတြလာမယ္။ ဆိပ္ကမ္းၾကီးေတြ ရင္းနွီးျမွဳပ္ႏွံမယ္။ သေဘၤာက်ဥ္းေတြလုပ္မယ္။ ရွယ္ယာ ေစ်းကြက္ ဖန္တီးမယ္ အစရွိသျဖင့္ေပါ့။ ျမန္မာျပည္မွာ ရွိေနတဲ့ လုပ္သားနဲ႔ တကယ္မလံုေလာက္ပါဘူး လုပ္သားက လံုေလာက္ပါတယ္။ ပညာရွင္ မလံုေလာက္ပါဘူး။ ျမန္မာျပည္မွာ အင္ဂ်င္နီယာရွိပါတယ္။ အိုင္တီ ရွိပါတယ္။ စီးပြားေရးပညာရွင္ရွိပါတယ္။ မွန္ပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ျငား လိုအပ္တဲ့ အေရအတြက္ မရွိပါဘူး။ ဘြဲ႔႔ရေတြ ရွိေနရက္နဲ႔ ဘာလု႔ိ မလံုေလာက္ဘူး လို႔ ေျပာတာလည္းလို႔ ေမးခြန္းထုတ္စရာ ရွိပါတယ္။ Skill ပါ။ စာထဲက ပညာနဲ႔ လက္ေတြ႔ လုပ္ငန္းခြင္ပညာ ထပ္တူက်မွု တစ္ခ်က္ကိုလည္း ၾကည့္ရပါမယ္။
ဒီေတာ့ ကိုယ့္ေလွကို ဖန္တီးျပီး ခရီးထြက္သြားတာထက္ ေကာင္းေကာင္း ဆုိးဆိုး တစ္ေလွတည္းန႔ဲ ခရီးဆန္႔သင့္တာ ၾကာေနပါျပီ။ ဒီမွာ ေရသာခိုသူ ပါမယ္။ ဦးေဆာင္ႏိုင္သူ ပါမယ္။ ေနာက္လိုက္မယ့္သူ ပါမယ္။ သူ႔နယ္ပယ္နဲ သူ အမူအက်င့္ကိုယ္စီနဲ႔ ပါလာတ့ဲ လူေတြကို တစ္ဦးခ်င္းစီ ျပဳျပင္ဖို႔အတြက္ ကိုယ္ကေန အရင္စရမွာပါ။ စည္းစည္းလံုးလံုးနဲ႔ ဖန္တီးတည္ေဆာက္၊ ခရီးဆက္သြားရင္ လွပတဲ့ တိုင္းျပည္အနာဂတ္မွာ ေဝးေတာ့မွာ မဟုတ္ေၾကာင္း ဆုေတာင္းရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ ရပါတယ္။
ေအာင္ခမ္း (ရိုးရာေလး) မွ သိသမွ် ။
No comments:
Post a Comment